Powrót do przyszłości. Miejska wioska

Spotkać się można z tendencją ludzi do romantyzowania przeszłości; wspomnienia przeplatają się z wyobrażeniami, które wybijają piękno, ukrywając trudy. Wraz z tym zjawiskiem, rodzi się pragnienie powrotu do korzeni. Przykładem tego jest nostalgiczny obraz polskiej wsi zapisany w fotografiach i wspomnieniach. Z powieści takich jak „Chłopi” W. Reymonta, dowiedzieć się można, iż ówczesne realia niewiele miały wspólnego z sielanką, a większość dnia wypełniała ciężka praca na roli, przy hodowli. Pomimo tego, ludzie sędziwego wieku wspominają młodość z utęsknieniem swobody czy poczucia wspólnotowości. Analiza dwudziestowiecznej oraz dziewiętnastowiecznej wsi, ukazuje cechy, dzięki którym wybrzmiewa ona jako jednostka ponadczasowa. Warto to rozważyć, w kontekście obecnych bolączek. 

W ostatnich latach wiele ludzi zamieszkało w podmiejskich osiedlach jednorodzinnych, które z podstawowymi założeniami wsi mają niewiele wspólnego. Wymagają dużej infrastruktury czy codziennych dojazdów samochodami. Silna urbanizacja zakłóca sprawne funkcjonowanie naszej planety, m. in. zmniejszając bioróżnorodność. Zabudowa jednego regionu wpływa na ekosystem innego.

Celem projektu stało się poszukiwanie cech wsi, które będą ukojeniem obecnych problemów i na tej podstawie stworzenie alternatywnego modelu mieszkaniowego
w mieście, o innej charakterystyce, z poszanowaniem środowiska. Podstawę stanowi zagospodarowanie terenu, ukierunkowane na rozkwit bioróżnorodności. Wertykalne farmy odnoszą się do podstawowej definicji wsi, a odpowiadają na coraz większą urbanizację. Jeden budynek będzie w stanie zapewnić pełne zapotrzebowanie dla jego mieszkańców. Zwiększa to niezależność Miejskiej wioski, podobnie jak panele fotowoltaiczne czy pompy ciepła. Każdy z budynków zawiera przestrzenie do pracy, wspólnych posiłków czy rozwijania pasji. Układ budynków nawiązuje do tradycyjnej ulicówki, przeważającej na obszarach Mazowsza, co stanowi próbę pobudzenia relacji sąsiedzkich. Konstrukcja CLT, czyli współczesna interpretacja tradycyjnej architektury drewnianej, daje możliwość kształtowania domów przez mieszkańców. Na lokalizację pierwszego takiego założenia został wybrany obszar, który w pierwszej połowie XX wieku zaczął przekształcać się z małej ulicówki, w fabrykę maszyn rolniczych Ursus.

Projekt powstał w ramach pracy magisterskiej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej pod nadzorem dr inż. arch. Ady Kwiatkowskiej. Otrzymał nominację lokalną do nagrody Dyplom Roku 2021, organizowanej przez SARP.