Wawabau (Miaubau & Haubau)
Malarz, autor kolaży. W latach 2003-2008 studia na wydziale Historii Sztuki na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 2006 studia na wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z Malarstwa w pracowni Przestrzeni Malarstwa Profesora Leona Tarasewicza i Doktora Pawła Susida w 2011.W latach 2017-2020 roku studia doktoranckie ASP w Krakowie w pracowni Profesora Grzegorza Sztwiertni. Od 2020 roku pracuje na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, w pracowni Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych prof. Jana Mioduszewskiego.
Minutce i Michałowi
Projekt nawiązuje do awangardowej idei Merzbau Kurta Schwittersa. Datowane na przełom drugiej i trzeciej dekady XX wieku trzy realizacje łączyły w sobie cechy malarstwa, rzeźby, a zwłaszcza architektury wnętrz. Powstające sukcesywnie, w myśl koncepcji dzieła otwartego, konstrukcje zawierały w sobie mniejsze segmenty, szkatułki, nisze i groty. Charakterystyczne dla nich było stosowanie różnorodnych materiałów, obiektów znalezionych, a także pionierskie podejście do odpadów, w myśl ekologicznej współczesnej teorii Zero Waste. Przyświecająca Schwittersowi idea zacierania granic między sztuką i życiem inspiruje do dalszych działań, również na terenie Warszawy.
Wawabau to kolażowa wizja, podpowiedź dla architektów i urbanistów – miejskich schronisk dla bezdomnych kotów (Miaubau) i psów (Haubau). Wolnostojące obiekty – mała architektura, swą nieregularną formą, z łatwymi do modyfikowania segmentami, dostosowaną do potrzeb zwierząt technologią stanowić może echo koncepcji Schwittersa. Konstrukcja schronisk polegać powinna na prostej obsłudze i montażu z możliwością powiększania ich powierzchni. Zastosowane materiały i wykończenie zapewnić powinny zwierzętom wygodne i bezpieczne korzystanie z obiektu przez cały rok, z systemem regularnego sprzątania oraz karmienia.
Oprócz aspektu pomocy dla zwierząt projekty stanowić mogą również urozmaicenie pejzażu wizualnego Warszawy, na kształt wolno stojących rzeźb, form przestrzennych, a nawet mobili dzięki ich czworonożnym bohaterom. Podczas współpracy z artystami powstać mogą unikatowe projekty schronisk (jak 7 stacji II linii Metra Wojciecha Fangora), które dzięki walorom estetycznym będą atutami każdej z dzielnic Warszawy i atrakcją turystyczną.
Dziękuję za inspirujący do pracy nad kolażami esej „Habitat” Pani Prof. Marii Poprzęckiej.
