Kwartał Sąsiedzki

 Projekt zagłębia się w problematykę współczesnego kwartału mieszkaniowego oraz tego w jaką stronę mógłby i powinien ewoluować w najbliższej przyszłości. Praca przyjmuje, że najmniejszym elementem środowiska zamieszkania, który można traktować jako podstawową jednostkę jest zespół kilku budynków. Jest to skala pomiędzy osiedlem a pojedynczym budynkiem, która nie cieszy się dużym zainteresowaniem. Uwaga zazwyczaj koncentrowana jest na całych osiedlach oraz najważniejszych w ich skali obiektach takich jak szkoła, bądź pojedynczych budynkach mieszkalnych. Natomiast w dalszym ciągu przestrzeni „pomiędzy” oraz tej w zasięgu chodzenia poświęca się zbyt mało uwagi. Jest ona natomiast bezpośrednim łącznikiem między mieszkańcami oraz miastem i wydaje się że to właśnie ona ma największy wpływ na to czy w danym miejscu mieszka nam się dobrze czy źle. Ten przeskok skali bardzo dobrze uwidocznił się teraz w trakcie pandemii, okazało się że większość mieszkańców albo spędza czas wyłącznie w domu bądź jeździ daleko poza swoje miejsce zamieszkania aby zaspokoić podstawowe potrzeby takie jak: rekreacja, zakupy czy pomoc medyczna. 

Celem projektu jest próba odpowiedzi na pytanie czego potrzeba aby stworzyć przychylne środowisko zamieszkania odpowiadające potrzebom współczesnych i przeszłych użytkowników. Odpowiedzią może się stać „kwartał sąsiedzki” będący próbą stworzenia nowego typu zabudowy mieszkaniowej z usługami łączącej różne skale i funkcje. Teraz w momencie gdy jedynym rozwiązaniem jest dogęszczanie terenów miejskich „kwartał sąsiedzki” może stać się kompaktowym rozwiązaniem życia w mieście. Jednocześnie nie oznaczającym konieczności rezygnacji z dostępu do zieleni, przestrzeni czy prywatności oraz zaspokajającym wszystkie potrzeby zarówno materialne, kulturowe jak i społeczne. Projekt przyjmuje, że pojedynczą komórkę – składową miejskiego organizmu, jaką jest kwartał, zamieszkuje kilkadziesiąt do 150 rodzin, tworzących grupę sąsiedzką - osób znających się co najmniej z widzenia i identyfikujących z miejscem. Dla takiej jednostki podjęta została próba określenia najważniejszych wytycznych przestrzennych oraz programowych. Następnie stworzony został uproszczony system kubatur oraz przestrzeni z jakich może być złożony poszczególny kwartał. Bazując na potrzebach danej „mini społeczności” można dostosować i ukształtować przestrzeń pod mieszkańców, jednocześnie z możliwością późniejszej zmiany. Kwartał jak żywy organizm może zmieniać się wraz z mieszkańcami, w ten sposób będzie odporny na potencjalne kryzysy, jednocześnie jest możliwe aby stał się małym ekosystemem, minimalizującym negatywny wpływ na otaczającą przestrzeń, poprzez obieg wody czy pozyskiwanie i magazynowanie energii. 

W projekcie przedstawiony został przykładowy program urządzeń społecznych w przestrzeniach otwartych oraz usług podstawowych, koniecznych nie tylko do tego, aby ułatwić codzienne funkcjonowanie mieszkańców z różnych grup wiekowych oraz zawodowych, preferujących różne aktywności, ale też wzmocnić poczucie lokalnej tożsamości. Czynniki te powinny w efekcie spowodować postrzeganie zespołu jako miejsca przychylnego mieszkańcom. Projekt wpisuje się w idee miasta „15-to minutowego” poprzez wytworzenie sieci miejsc i usług mogących zaspokoić wszystkie podstawowe potrzeby żyjących tam mieszkańców oraz osób z zewnątrz na przestrzeni kilku - kilkunastu kwartałów. 

Projekt powstał w trakcie zajęć projektowych na drugim semestrze studiów magisterskich na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Prezentowany był na publicznej wirtualnej wystawie prac semestralnych na platformie moodle w czerwcu 2020 roku.