Rzeczywistość 2050. Warszawa

Warszawa. 2050r. Jestem mieszkańcem miasta które:

1. Opiera się na 100% energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych,
2. Zorientowane jest na rozwinięte rolnictwo miejskie (Urban farming)
3. Widzi i promuje sztukę – na każdym kroku i w każdej dzielnicy można spotkać się ze sztuką – wdraża City Art.
4. Wspiera rozwój przedsiębiorczości i innowacyjności poprzez stworzenie systemu „6 kroków”
5. Analizuje rzetelnie dane. Mam spersonalizowany profil mieszkańca w dedykowanej aplikacji o nazwie „WARSZAWIAQ”

Ad. 1.

Warszawa 2050 wykorzystuje powierzchnie dachowe, na których systemowo są zamontowane panele fotowoltaiczne, które wytwarzają energię elektryczną zasilającą mieszkańców danego budynku. Moje rachunki za prąd są minimalne bądź zerowe.

Miasto stworzyło sieć Dzielnicowych Klastrów Energii. Każda dzielnica + gmina w obszarze metropolitalnym bazując na swoich zasobach zarządza zieloną energią w inny sposób. Są dzielnice z większym bądź mniejszym potencjałem jeżeli chodzi o biogazownie, farmy naziemne fotowoltaiczne, ilość bloków – powierzchni dachowych. Każda dzielnica najpierw przeprowadza diagnozę swojego potencjału, następnie na tej podstawie stworzył plan rozbudowy sieci i narzędzi pozyskujących energię odnawialną. W ramach klastrów realizowane są projekty, w których rozwijane są możliwości pozyskiwania energii elektrycznej oraz cieplnej ze źródeł odnawialnych. Klastry poprzez swoje indywidualne strategie i oddolne inicjatywy mogą realizować cel, jakim jest adaptacja miasta do zmian klimatycznych. Jest to rozwiązanie systemowe skierowane do środowisk lokalnych współpracujących z lokalnymi decydentami. Warszawa w swojej strategii długoterminowej, wskazała możliwość wspierania oddolnych inicjatyw w zakresie ekologii. Klastry powinny mieć charakter oddolny. Lokalny wymiar wsparcia w zakresie działań w obszarze OZE został wyraźnie określony w Dyrektywie  Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. Punkt 61, 62 wyraźnie zostaje podkreślona rola Władz regionalnych i lokalnych. Dzięki systemowi Miasto jak główny koordynator klastrów może monitorować oraz zarządzać w mądry sposób stymulowaniem rozwoju udziału OZE w ogólnym wytwarzaniu energii elektrycznej i cieplnej. Z poziomu miasta organizowane są różne spotkania, grupy robocze oraz komitety sterujące mające na celu monitorowanie oraz wyznaczanie kierunków/celów rozwoju.

Dzielnicowe klastry otrzymują finansowanie ze stołecznego ratusza na projekty edukacyjne (w tym współpracę ze szkołami, tworzenie kierunków specjalistycznych i technicznych w szkołach zawodowych oraz technikach np. monter paneli fotowoltaicznych, zajęcia z ekologii w szkołach, kursy doszkalające nauczycieli biologii z zakresu ekologii i aktualnych trendów, infrastrukturalne, badawcze). Klastry oczywiście mogą również starać się o finansowanie zewnętrzne. Członkami klastra są uczelnie, jednostki naukowe, MSP, administracja, mieszkańcy.

Miasto prowadzi cykliczną ewaluację działalności klastrów. Omawiając wyniki z koordynatorami klastrów i wyznaczając cele oraz kierunki rozwoju, mając oczywiście opracowaną strategię kilkuletnią.

Miasto wprowadziło zasady budowy nowych budynków mieszkalnych oraz użytkowych. Każdy budynek jest zero-energetyczny, zawiera roślinność wertykalną bądź ogród na dachu. Każdy budynek musi mieć co najmniej 2 ładowarki elektryczne dostępne publicznie i nieodpłatnie.

Po Wiśle pływają nowoczesne tramwaje wodne napędzane energią słoneczną. Wzdłuż Wisły powstały przystanki, można w ramach biletu miejskiego korzystać z tego transportu.

Nad Wisłą powstaje ciekawe rozwiązanie – tama-Elektrownia przepływowa zbierająca energię pochodząca z prądu rzeki – miasto dzięki temu oszczędza na energii elektrycznej. Projekt realizuje z uczelniami warszawskimi jako dobrze przemyślany i zintegrowany system wykorzystania . Jest to element większego projektu pod nazwą Eko&Wisła. To duży projekt mający na celu wykorzystanie rzeki w celach rekreacyjno-naukowych i dodatkowo jako źródło energii. Warszawa współpracuje z naukowcami z Unii Europejskiej. Promuje się jako miasto innowacyjne i korzystające z innowacji, nie tylko mówiącej o nich. Projekty na skalę światową przyciągają ludzi i kapitał. Warszawa jest otwarta i rozmawia – nie zna ograniczeń innych niż budżet. Nie tworzy ciągle tych samych kolorów „bramek, mostów, schodów, wejść i wyjść” – niby prozaiczne ale jak bardzo istotne, żeby nie było ciągle tak samo i standardowo.  Skoro miasto chce być innowacyjne, musi korzystać z rozwiązań innowacyjnych a nie tylko o innowacyjności mówić. Trzeba znaleźć dwa, trzy flagowe obszary i postanowić stać się ich zagłębiem, nie pomijając oczywiście innych ale mieć swoje ‘koniki’. To miasto jest animatorem kierunków, a innowatorzy za tą myślą będą podążać.

Miasto rozpoczyna pilotażowo budowę odcinka elektrycznego transportu nadziemnego. Są to trasy o większym zasięgu niż tramwaj. Stanowi on uzupełniający element zdefiniowanych luk transportowych – na odcinkach pomiędzy dzielnicami. Warszawa pomimo już 5 linii metra, nadal potrzebuje rozwiązań które doprowadzą do prawie 80% rezygnacji mieszkańców z korzystania z samochodu.

W centrum oraz w dzielnicach okalających miasto wyznaczyło ulice tylko dla samochodów elektrycznych. Jest to odpowiedz na zdefiniowany w tym rejonie wysoki poziom zanieczyszczeń w latach poprzednich. W sezonie od czerwca do końca sierpnia, w weekendy, również są w całej Warszawie strefy tylko i wyłącznie dla ruchu pieszo-rowerowego. Miasto nie ugina się kierowcom – musi walczyć o dobro wyższe – o czyste powietrze. Nie buduje już tylu parkingów – inwestuje w transport niskoemisyjny. Mentalność się zmienia coraz bardziej.

Większość latarni w mieście została wymieniona na nowoczesne oświetlenie hybrydowe korzystające z energii słońca oraz wiatru.

W mieście funkcjonuje sieć taksówek miejskich ElectroTaxi. Miasto wprowadziło taką usługę, zakupiło w tym celu samochody elektryczne. W tygodniu i w weekendy można przez aplikację zamówić przejazd. Jest to dodatkowe źródło dochodu miasta oraz promocja samochodów elektrycznych. Przejazdy dla seniorów w określonych godzinach są bezpłatne.

Miasto zaczyna poważniej myśleć o farmach fotowoltaicznych powstających na terenach należących do miasta, sfinansowane ze środków UE, które mogłyby generować energię pozwalającą na zasilanie oświetlenia w mieście.

W przestrzeni publicznej są budowane ładowarki z podłączeniem do telefonów, laptopów – korzystające z energii słonecznej.

 

Ad. 2.

Warszawa tworzy plan rozwoju rolnictwa miejskiego dla dzielnic. W każdej dzielnicy zostają udostępnione przestrzenie, które pozwalają na realizację planów. Przestrzenie powstały również w ramach demontażu miejsc które są zaniedbane, zbyt zabudowane betonem, miejsca wyłączone z ruchu samochodowego.

Każda dzielnica ma za zadanie stworzyć grupy chętnych mieszkańców. Każde udostępnione miejsce ma swoich Liderów, którzy tworzą plan nasadzeń /zbiorów na każdy rok zgodnie ze sztuka ogrodnictwa. Każde zbiory są dostępne w niskich cenach dla mieszkańców. Każde pieniądze są przeznaczane na kolejne zbiory. Działania związane z miejskim rolnictwem są również zabiegiem integrującym mieszkańców. Dzięki realizacji wspólnego celu oraz dbaniu o wspólna przestrzeń mieszkaniec dużego miasta zaczyna się z nim integrować, nie traktuje swojej egzystencji jako procesu dom <-> praca. Nie mając okazji na wyjazd może wyjść i spędzić czas z najbliższymi oraz sąsiadami. Miasto oddaje się mieszkańcom, nie ma poczucia bycia tutaj tylko trybikiem, gościem który krępuje się w werbalizacji swoich myśli czy pomysłów. Ma realny wpływ na to, że chce żyć blisko natury i wie ze włodarze miasta doskonale to rozumieją.

Doniczki pochodzą z recyklingu.

W tym obszarze mogą powstać spółdzielnie socjalne dające pracę sezonową/całoroczną. W tym obszarze może miasto podejmować współpracę z uczelniami typu SGGW, która również może wprowadzić praktyki studenckie jako element zaangażowania młodych ludzi w zagadnienie jakim jest miejskie rolnictwo.

Seniorzy w mieście – program dla osób 60+ i rolnictwo miejskie jako jego stały element. Tworzą się grupy, miejsca gdzie w sezonie mogą popracować przy prostych pracach, spotkać się, porozmawiać. Nie muszą spotykać się tylko na klatkach schodowych oraz w sklepach. Miasto stworzyło im przestrzeń i ją im oddało – nie narzuca, nie czuć kontroli, odwiedza ich prezydent.

Dzieci i młodzież z dzielnic w ramach lekcji biologii również ma zaplanowane prace oraz ciekawe zajęcia na świeżym powietrzu w sezonie. Uczą się wagi natury w życiu człowieka, uczą się rodzajów roślin, sposobów ich pielęgnacji. Jest to element strategii rozwoju edukacji proekologicznej. W ramach wsparcia z funduszy europejskich Warszawa może zakupić również materiały dydaktyczne i realizować zajęcia w okresie letnim w ramach inicjatywy ‘Lato w mieście’.

W sezonie pojawiają się grupy mieszkańców, którzy wykorzystują każdą wolną chwilę by spędzić czas na zewnątrz i zrealizować swoje zadania.

Lokalne sklepy z warzywami mogłyby w ramach zero waste dostarczać materiał na kompostownik, który z czasem oczywiście staje się materiałem wykorzystanym w prowadzeniu upraw miejskich.

W ramach działań organizowane są również targi ogrodnicze – aktywni mieszkańcy mają zniżkę dzięki temu że w ramach wolontariatu pracują w swoich dzielnicowych uprawach miejskich.

Warszawa promuje naturę. Kontakt z naturą i nawiązuje swoimi działaniami do niej. Każdy nowy projekt budowlany nie oddala mieszkańca od klimatu, w którym czuje się najlepiej. Tworzy i korzysta z ciekawych rozwiązań: W materiałach przeważa drewno, szkło oraz naturalna zieleń, rośliny. Miasto bardzo silnie skoncentrowane na zieleni staje się miastem w którym się oddycha i kultura zieleni jest mocnym akcentem.

Inteligentny system upraw miejskich na terenie miasta, wpłynie pozytywnie również na jakość powietrza.

Pojawiający się problem wyludniania obszarów centralnych wiąże się w dużej mierze z brakiem dostępu do natury.

 

Ad. 3.

Warszawa jest miastem otwartym na sztukę oraz kulturę. Jednak nie tylko poprzez standardowe wydarzenia i zajęcia w dzielnicowych Domach Kultury. Powstaje kultura Art In The City. Ludzie otaczają się sztuką, miasto staje się intrygujące i zaskakujące. Przyciąga turystów, artystów. Walczy ze stereotypem betonozy big cities.

Spacerując po Warszawie przyszłości widzę płyty chodnikowe zamiast zwykłych szarych, są przyozdobione mozaiką. W parkach pojawiają się rzeźby, stworzone przez miejskich artystów aktywistów – miasto daje przestrzeń, nie skupia się na standardowych działaniach projektowych – pamięta o sztuce. Każda dzielnica kryje coś ciekawego, aleja kolorowych latarni, obrazów malowanych na szkle wzdłuż budynków. Latem wystawy są organizowane plenerowo. Młodzi artyści spotykają się nad Wisłą. Nowe bulwary, rozbudowane na całej długości są kolorowe i nawiązują do różnych kultur. Miasto projektuje przestrzeń razem z artystami. Miasto realizując projekty społeczne udostępnia zaniedbane przestrzenie, na których powstają murale.  Murale powstają w ramach programu resocjalizacji oraz nauki. Turyści przyjeżdżając do stolicy, mogą pobrać mapę z zaznaczonymi punktami artystycznych miejsc. Cały świat przygląda się miastu które tworzy nowa kulturę City Designu. Organizowane są przedstawienia teatralne miejskie oraz zapierające dech występy utalentowanych muzyków, piosenkarzy i śpiewaków. Wieczorami nad Wisłą czuć atmosferę artyzmu i przyciąga swoimi kolorami mieszkańców Warszawy. Warszawa ma w końcu nie jest postrzegana jako betonowe i bezduszne miasto. W weekendy ruch samochodowy w centrum jest całkowicie zabroniony. Korzystanie z rowerów miejskich to również zniżki do kin, teatrów oraz miejsc rozrywki. Miasto nawiązuje taką współpracę z podmiotami komercyjnymi, dzięki temu wprowadza efekt zachęty dla mieszkańców, którzy również mogą na tym skorzystać.  Pojawiają się aleje nazwane na czesć wielkich malarzy polskich oraz zagranicznych. Architektura nawiązuje do ich prac oraz nurtów. Powstaje artystyczna mapa Warszawy.

Na bulwarach Wiślanych, po obu stronach Wisły, powstają drewniane konstrukcje pozwalające na wejście dwa pietra wzwyż by wchodząc na taras widokowy móc podziwiać Warszawę. Tam tez znajdują się kawiarnie sezonowe ale w kilku stylach nawiązujące do różnych kultur. Jest cześć amerykańska, część indyjska i azjatycka – można sobie wybrać z menu różnych kuchni. Jest dużo zieleni oraz kolorowych leżaków i poduch.

W ramach rozbudowy bulwarów powstał miejski amfiteatr. Wieczorami odbywają się tutaj liczne spektakle oraz koncerty z widokiem na miasto. Amfiteatr swoją konstrukcją nawiązuje do czasów rzymskich. Wielka półokrągła lekko pochylona budowla pozwala na pomieszczenie 200 gości , natomiast scena jest od strony rzeki by móc jednocześnie oglądać spektakl jak i podziwiać widoki. Sezon letni tętni tutaj życiem i sztuką.

Warszawa przeprowadziła audyt, który miał za zadanie z poziomu dzielnic zweryfikować ilość pustostanów i miejsc zaniedbanych. Pustostany zyskują powoli nowe życie – stają się niszowymi galeriami sztuki. Cała aranżacja wnętrza miasto pozostawia młodym artystom. Korzystają z energii słonecznej i wokoło powstaje zieleń oraz miejsca do spotkań w tym m.in. stoły do gry w szachy. Jest również wydzielona przestrzeń dla sztalug trwale przymocowanych do podłoża. Odbywają się tutaj wystawy oraz w dodatkowych drewnianych boksach młodzi artyści mogą dzierżawić swoje atelier za niewielka miesięczną opłatą. Powstają intrygujące zagłębia artystyczne z dala od miejskiego zgiełku.

W innych pustostanach powstają wielkie miejskie biblioteki połączone z przestrzeniami networkingowymi. Są to przestrzenie oszklone z dużą ilością zieleni. Są miejscem organizacji międzynarodowych spotkań – udostępnione są uczelniom – które bezpłatnie mogą organizować takie spotkania czy wizyty studyjne. Zarządzanie i animowanie miasto powierza wybranym podmiotom.

 

Ad. 4

W związku z tym, że w Warszawie system wspierania innowacyjności wydawał się niezrozumiały dla potencjalnego zainteresowanego. Powstał system jasny, czytelny który zebrał instytucje wspierające przedsiębiorczość i innowacyjność w jeden uporządkowany schemat. Od standardowych działań dotychczasowych wyróżnia go jedna droga dla wszystkich interesariuszy oraz współpraca wielu podmiotów, działających do tej pory indywidualnie, w skutek czego generował się chaos informacyjny i mnogość kanibalizujących się inicjatyw. Miasto wcześniej nie posiadało rzetelnych danych oraz możliwości monitorowania rozwoju w tych obszarach.

Zanim zostaje opracowany system – miasto zaprasza jednostki naukowe, uczelnie, sektor MSP, instytucje finansujące (anioły biznesu, ventures capital, akceleratory, seed’y, IOBy, instytucje odpowiedzialne za dystrybucję funduszy europejskich w regionie, przedstawicieli samorządu odpowiedzianych za wdrażanie Regionalnej Strategii Innowacji - do wspólnego dialogu i opracowania sformalizowanego schematu oraz współpracy na zasadach partnerstwa. Wymienione podmioty tworzą wspólnie spójny i efektywny ekosystem innowacji.

Modelowy System „6 kroków” polega na:

1. Krok – Konsultacja i Diagnoza– z poziomu dzielnicowych Centrów Akceleracji „INN – Warsaw” (dotychczasowe centra przedsiębiorczości zostały częścią sieci centrów akceleracji, oraz w dzielnicach, w których do tej pory nie powstały, zostały założone z poziomu władz dzielnic). Rozpoczęły się zgodnie z wprowadzonym standardem diagnozy potrzeb interesariuszy oraz wstępne konsultacje. Dzięki lokalnemu charakterowi, dzielnice mogą w ramach swoich działań promować wśród lokalnych zainteresowanych uruchomienie systemu wsparcia.
2. Krok - Weryfikacja i Rekomendacja -  zostaje opracowana się opinia z rekomendacją, która ma za zadanie przydzielić na odpowiedni poziom wsparcia bądź wsparcia mix: prawny, księgowy, finansowy (info zbiorcze o możliwościach), prawny+księgowy+finansowy, merytoryczny (w zależności od branży). Taki dokument jest „Paszportem Innowatora” i jest uznawany we wszystkich instytucjach na terenie m.st Warszawy – dzięki niemu administracja posługuje się jednym zrozumiałym komunikatem na temat potrzeb interesariusza. Nie musi on za każdym razem zadawać te same pytania i uzyskiwać różne odpowiedzi. Każdy Paszport ma swój nr i dzięki temu bez względu na dzielnicę.
3. Krok – Spotkania – Interesariusz przydzielony do odpowiedniego wsparcia uczestniczy w spotkaniach podczas których  zgodnie z diagnozą, zadaje pytania oraz konsultuje z ekspertami zakres w jakim potrzebuje wsparcia.
4. Krok – Ewaluacja – zgodnie z opracowanym standardem Interesariusz odpowiada na pytania ewaluacyjne. Wyniki są konsultowane z komisją składającą się z Partnerów – która udziela rekomendacji.- czy interesariusz rozpoczyna proces od początku czy zostaje przydzielony do kroku 5. Na tym etapie musi zostać zarekomendowana dalsza droga oraz cele Interesariusza.
5. Krok – Kwalifikacja - Interesariusz zostaje przydzielony do współpracy z odpowiednim partnerem, zgodny profilem z zakresem branżowym/obszarowym/finansującym. Zakres współpracy zostaje już ustalony na poziomie tego partnerstwa, jednak  wzór ramowej umowy zostaje opracowana wspólnie z miastem na etapie ustalania szczegółów funkcjonowania systemu.
   1. Krok – Warszawski przedsiębiorca - to wszelkiego rodzaju ulgi oraz dotacje z poziomu miasta dla kandydatów spełniających najwyższe kryteria i zakładających lub prowadzących firmę na terenie Warszawy oraz wsparcie promocyjne Interesariusza.

„Paszport Innowatora” – ma swój początek już w ostatnich klasach szkół średnich oraz na studiach. System od początku wychwytuje talenty i ‘ciągnie’ ich w górę oraz wyróżnia statusem osoby posiadającej taki paszport. Uczelnie chcąc nagrodzić młode osoby, które posiadają taki paszport, promują ich dodatkowymi punktami w przypadku rekrutacji na określone kierunki studiów. Młodzi czują motywację i są motywowani.

System agreguje informacje dotyczące naborów do projektów naukowych, do programów akceleracyjnych. Dzięki temu mieszkaniec – Interesariusz – ma dostęp z poziomu jednej platformy do wszystkiego co dzieje się w obszarze rozwoju, przedsiębiorczości i innowacyjności – nie musi chodzić po różnych stronach, tracić czas, chęci oraz gubić się w różnych systemach. Miasto przy tak wprowadzanym i jasnym standardzie jest w stanie monitorować rozwój wskaźników z obszaru innowacyjności i analizować dane.

Obcokrajowcy  pracujący i rozwijający swoje firmy w Warszawie – mogą również czuć się zorientowani i nie brnąc w rozproszony i nieuporządkowany system.

Interesariuszem może być każda osoba, podmiot – która jest na pewnym poziomie posiadania innowacyjnego rozwiązania. Miasto jednak daje dodatkowe punkty za obszary, animując w ten sposób kierunki rozwoju OZE/gospodarka o obiegu zamkniętym/elektromobilność/sztuczna inteligencja/cyfryzacja.

 

Ad. 5.

Pobieram aplikację o nazwie „WARSZAWIAQ”. Zakładam swój profil. Wpisuję swój adres zamieszkania i od razu aplikacja:

1. Pokazuje mi z jakiego transportu miejskiego w pobliżu mogę skorzystać
2. Aplikacja pyta mnie o zainteresowania, by pokazać mi miejsca w pobliżu – zgodne ze wskazanymi przeze mnie. Po wybraniu „moich miejsc” mogę od razu zapoznać się z planem oraz usługami, cennikami.
3. Dostaje powitalną wiadomość od Prezydenta Miasta – czuję się już jego częścią.
4. Aplikacja pokazuje mi pogodę na dany dzień.
5. Wpisuje swoje miejsce pracy – aplikacja pyta czym jadę, jeżeli są korki – proponuje mi inny sposób dojazdu,
6. Jeżeli zepsuje mi się kran – aplikacja pokazuje mi usługi w pobliżu z możliwością sprawdzenia ocen – więc za chwilę wszystko jest już naprawione.
7. Aplikacja informuje mnie o ważnych wydarzeniach, oraz daje mi możliwość wyboru o czym chcę być informowana.
8. Mogę kupić bilety poprzez aplikację.
9. Mam również zakładkę moje sprawy – jeżeli jestem zameldowana.
10. Jeżeli jestem seniorem – również mogę zaznaczyć taką opcję na swoim profilu, wtedy pojawiają się funkcje dodatkowe – mogę np. zintegrować z moją opaską, którą otrzymuje każdy senior posiadający aplikację.
11. Aplikacja informuje seniorów o bezpłatnych badaniach.
12. Aplikacja wie że jeżdżę elektrykiem więc na bieżąco informuje mnie o punktach ładowania.
13. Aplikacja integruje dane społeczności jeżeli jestem otwarta na dołączenie do grup zainteresowań, bądź innych czynników wspólnych.
14. Miasto we współpracy z różnymi podmiotami generuje zniżki na usługi dla osób posiadających aplikację.
15. Jeżeli jestem osoba z niepełnosprawnością – aplikacja to przewiduje i ma cały system informacji dla mnie – nie stawia mi barier, jestem jej pełnoprawnym mieszkańcem.
16. Im więcej wpisze danych tym bardziej aplikacja staje się spersonalizowana. 

 

Miasto żeby coraz skuteczniej planować swoje działania, musi pozyskiwać dane o mnie jako o mieszkańcu. Nie można realizować dobrych projektów bez rzetelnego definiowania potrzeb. Tylko i wyłącznie poprzez bezpośredni kontakt ze mną i milionami mieszkańców jest możliwość agregować dane i wykorzystywać je w mądry sposób. Każdy nowy pomysł wykorzystania dostępnej technologii w zakresie optymalizacji/informatyzacji procesów zachodzących w mieście bazuje na bazie danych. Im większy zakres danych tym skuteczniejsze wykorzystanie technologii.

Aplikacja jest takim źródłem. Jest ona obietnicą rozwoju miasta pod mieszkańców, optymalizacją dostrzeżonych miejskich procesów, zarządzaniem i rzetelną analizą zebranych danych – szukania możliwości usprawnień. Szukania rozwiązań.

Tego życzę Włodarzom Warszawy.